Referans:

Peter Gray Ph.D., Psychology Today

https://www.psychologytoday.com/intl/blog/freedom-learn/202205/learning-do-less-your-kids

Çeviren: Psikolojik Danışman Oğuzhan Karaboğa

Çocuklarımız için çok şey yaptığımızda aslında onlara çaresiz olmayı öğretiriz.

Onlarca yıldır ebeveynlere, çeşitli uzmanlar tarafından çocukları için daha fazlasını yapmaları ısrarla söyleniyor.

Ebeveynlerin çocuklarıyla düzenli olarak konuşmaları (söyleyecek yararlı bir şey olmasa bile okul öncesi çocuklara günde en az 21.000 kelime ), onlarla düzenli olarak oynamaları , onları ihtiyaç duydukları veya gitmek istedikleri yerlere götürmeleri, onların koruyucuları olarak hizmet etmeleri teşvik edilir. Onlar için ders dışı etkinlikleri belirleyin, fiziksel veya psikolojik olarak zarar görmediklerinden emin olmak için onları her zaman izleyin, okul ödevlerini yaptıklarından emin olun ve böyle devam edin. Bu öğütler sonucunda Pek çoğunun ebeveynliği bir angarya olarak düşünmesine şaşmamalı.

Çocuklarınız için daha az şey yapmanın avantajları

Yakın bir geçmişte, ebeveynler çocuklarından kendilerine çok fazla bağımlı olmalarını beklemediler. Yetişkinlerden bağımsız oynadılar, kendi başlarına ya da arkadaşlarıyla seyahat ettiler (genellikle bisiklete binerek ya da yürüyerek), ödevlerini yaptılar ya da yapmadılar ve sonuçlarla başa çıkmayı öğrendiler, kendi güvenliklerini düşünmeyi öğrendiler ve psikolojik incinmelerden kurtulmak için stratejiler geliştirdiler. Sonuç, genel olarak bugün genç insanlardan daha özgüvenli, dirençli ve duygusal olarak daha sağlıklı büyüdüler

Ebeveynleri çocukları için daha fazlasını yapmaya çağıran tüm mesajların aksine, giderek artan sayıda araştırma çalışması daha az yapmanın avantajlarına işaret ediyor. Bu araştırmaların çoğu, özerkliği destekleyen ebeveynlik başlığı altında yer alıyor; bu, esasen çocukların kendi hayatlarının sorumluluğunu almalarına ve kendileri için daha fazlasını yapmalarına izin vermek ve onları teşvik etmek anlamına geliyor.

Boylamsal çalışmaların yanı sıra kesitsel araştırmaları da içeren bu tür araştırmalar, özerklik desteğinin çocukların ve gençlerin daha mutlu, daha kendine güvenen, daha fazla kendi kendini yöneten ve sosyal ve duygusal olarak daha iyi uyum sağlayan hale gelmesine neden olduğunu göstermektedir (örn. Duineveld ve diğerleri, 2017; Joussemet ve diğerleri, 2005; Obradovic ve diğerleri, 2021). Çocuklar için çok fazla şey yapmak öğrenilmiş çaresizlikle sonuçlanır.

Bu nedenle, çocuğunuz için daha az şey yapmak, paradoksal olarak, çocuğunuz için daha fazlasını yapmaktır. Aynı zamanda kendiniz için daha fazlasını yapıyorsunuz. Örneğin, Almanya’da COVID-19 karantinası sırasında yürütülen bir araştırma çalışması, ebeveynlerin çocuklarını günün büyük bölümlerinde kendilerini yönetmeye teşvik ettiğinde, çocukların ve ebeveynlerin de daha memnun olduğunu ortaya koydu (Neubauer ve diğerleri, 2021). Bu sadece aileler için değil, aynı zamanda aileler içinde de günden güne geçerliydi.

Çocuklar nasıl daha az bağımlı hale getirilir

Çocuklarınız onlar için çok şey yapmanıza bağımlı hale geldiyse, yavaş yavaş hareket etmeniz gerekebilir. Belki onlara kendileri veya aileleri için ne yapmak istediklerini sorarak başlayın. Belki de kendileri için yapmayı tercih ettikleri şeyleri onlar için yapıyorsunuzdur. Sonra yavaş yavaş, büyümenin bir parçası olarak gerçekten yapmaları gereken şeylere geçin, ama şimdiye kadar değil – belki her seferinde sadece bir tane. Yaşa bağlı olarak bunlar, kendi yatağını yapmak, kendi odasını temizlemek, kendi çamaşırını yıkamak, kendi alarmını kurmak ve planlanan etkinlikler için zamanında kalkmak, okula ve başka yerlere yürüyerek veya bisikletle gitmek, kendi okul çalışmalarını yönetmek gibi şeyler olabilir. Ve yemek hazırlama ve bulaşık yıkama gibi aile işlerine yardım etme. Çocuklarınız olarak en azından bir ilk olarak kendi standartlarınızı düşürmeniz gerekebilir.

Çocuklar doğuştan giderek daha fazla kendi kendine yeterli ve yardımsever olmak isterler ancak onlar için her şeyi yapmaya devam edersek bunu onlardan uzaklaştırabiliriz. Çocuklar büyüdükçe, ailenin refahına her zamankinden daha fazla katkıda bulunmalarını beklemeliyiz. Bu, ailedeki herkes için iyidir, ama özellikle çocukların kendileri için.